คุณเคยรู้สึกเหมือนผมบ้างไหม... บางทีอะไรที่ดูง่ายๆ...แต่พอเอาเข้าจริงๆก็ไม่เป็นอย่างที่คิดที่หวัง... ถ้อยคำที่ฟังง่ายๆ... เบื้องหลังก็แผงเงื่อนไขหลายอย่างจนแทบไม่น่าเชื่อ... ผมหรือใครๆก็ต่างมีความฝันกันทุกคน ฝัน....ที่ใครๆก็มีได้... แต่จะมีใครสักกี่คนที่ทำให้มันเป็นความจริง บางคน...ก็คว้ามันได้อย่างง่ายดาย บาง...คนก็เหนื่อยสายตัวแทบขาด บางคน...ก็ไปไม่ถึงสักที ทั้งๆที่อยู่แค่เอื้อม บางคน...ก็เหมือนกับมีฝันไว้ล้อเล่นกับชีวิต พอจะถึงก็หายไป พอสักพักก็มาอีกให้ดีใจ ไขว่คว้าไปก็สูญเปล่า... และฝันของผมก็มักจะเป็นอย่างหลังนี้
แต่มันก็เป็นสิ่งเดียว...ที่หล่อเลี้ยงชีวิต...เติมกำลังใจให้ผมมาโดยตลอด ให้มีแรงได้ยืนหยัด... เหมือนกับหลอกตัวเองว่า " เราอย่าเพิ่งเป็นอะไรไปก่อนนะ....ความฝันเราไกล้จะสำเร็จแล้ว...ไกล้แล้ว..." แต่ก็ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะสำเร็จ เคยได้ยินเพลงของ อัสนีย์-วสันต์ ร้องว่า "หากเราคิดอะไรสักอย่าง ต้องมีทางสู่ความสำเร็จ หากเราคิดจะทำให้เสร็จ อย่าพูดเท็จกับตัวของเรา.." ผมก็ว่าความมุ่งมั่นของเราก็ไม่ด้อยไปกว่าใครนะ... แต่ทำไมไปไม่ถึงเสียที สะดุดตลอด เหมือนซีดีเป็นรอย เล่นไม่จบสักที แต่ก็พยายามเล่นไปนะ จนกว่าเครื่องอ่านจะพัง ก็เป็นความสุขเล็กๆ สุกๆดิบๆหรือเปล่าก็ไม่รู้ เพราะผมยังมีความเชื่อว่า... ยังมีอีกหลายสายตาที่รอดู รอให้ผมไปถึงจุดที่คิดหวังไว้ เหมือนอย่างที่ผมอยากเห็น...ใครบางคนไปถึงจุดที่เค้าฝันไว้ แม้เราจะไม่มีส่วนร่วมแต่ก็ร่วมยินดีด้วยกับความสำเร็จนั้น อย่างเพื่อนยินดีกับเพื่อน... ยินดีกับพี่ น้อง ลูกหลาน...
อย่างไรก็ตาม...แม้ว่าผมจะเคยผิดหวังมาหลายครั้ง... ล้มแล้วล้มอีก... เสียความรู้สึกที่ดี... ความมั่นใจในตัวเองไปสักเท่าไร... แต่...เมื่อมองลงไปลึกๆแล้วก็ไม่ได้เป็นการสูญเปล่า... อย่างน้อยก็ได้รับประสบการณ์ชีวิตมาเพื่อสอนให้รู้ว่าควรจะทำอย่างไร... กับเวลาที่เหลืออยู่...
