พักนี้เป็นอะไรก็ไม่ทราบได้ มันเบื่อๆหน่ายๆ หลังจากได้ลุ้นว่าตัวเองจะได้เป็นโรคที่ทันสมัยในยุคนี้(ไข้หวัดสายพันธุ์ใหม่2009)หรือเปล่าก็ไม่ลุ้นแล้ว เพราะแถวบ้านไม่เห็นใครเขากระตือรือล้นที่จะสวมหน้ากากป้องกันกันบ้างเลย ช่างไม่กลัวบ้างเลย หลังจากสังเกตอาการตัวเองและโทรถามผู้รู้ ติดตามข่าวสาร และกินยาตามอาการ อาการก็ค่อยๆดีขึ้นเป็นลำดับ และสุดท้ายก็หายกลับเป็นปรกติ แต่ก็ยังระวังรักษาตัวให้อยู่รอดปลอดภัย กินร้อน ช้อนกลาง ล้างมือบ่อยๆ....
จบจากเรื่องโรคภัยไข้เจ็บ ก็มาลงมือทำงานต่อครับแต่ใครจะคาดเดาเหตุการณ์ต่อไปได้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เรื่องไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น ผมได้พบเจอเพื่อนเก่าสมัยเรียนสถาบันวิชาชีพด้วยกัน และเคยทำงานในหน่วยงานเดียวกัน แต่เนื่องด้วยความไฟแรงของผมและปัญหาความไม่ลงตัวบางอย่างทำให้ผมต้องหันหลังให้กับงานนี้ ผมจากหน่วยงานนี้มาได้ประมาณเกือบ 8ปี เพื่อนยังไงก็ยังคงเป็นเพื่อน สุขทุกข์ปนเปเรื่องราวเล่าขานในยามที่ไม่ได้เห็นกัน สุดท้ายก็วกเข้ามาถึงเรื่องการงานหน้าที่ ซึ่งตอนนี้เพื่อนๆร่วมวิชาชีพเหล่านี้ต่างก็ไปกันได้ดี นึกถึงตัวเองแล้วก็รู้สึกสะท้อนใจ เพื่อนก็คงเห็นใจเพื่อนจึงชวนให้ทำเรื่องกลับเข้าทำงานอีกครั้ง เพราะเคสของผมเป็นการ"ลาออก" ไม่ใช่"ให้ออก"หรือ "ไล่ออก" ดังนั้นจึงน่าที่จะกลับเข้าทำงานได้ เพื่อนว่า และก็เห็นรุ่นพี่คนหนึ่งซึ่งลาออกมานานแล้วก็กลับเข้าใหม่ได้ เฮ้ออออออ จะมีหวังหรือผมนึกในใจ เพื่อนก็อุตส่าห์ให้กำลังใจ เอาน่า ไม่ลองก็ไม่รู้นะ ยังไงก็ยื่นเรื่องไว้ก่อน เพื่อนๆก็อาจจะช่วยได้อีกแรง เอาวะ.....ยังไงต้องลองสักตั้ง เพื่อนๆเค้าก็ทั้งผลักทั้งดันแล้วนิ อย่างน้อยก็มีเรื่องไว้ลุ้นในใจ ถ้าได้ก็ดี ถ้าไม่ได้ก็ไม่เป็นไร เพราะเรามันคนสามัญประจำบ้านอยู่แล้วนิ
