22พ.ค.53 18.00 พบเพื่อนๆ ณ เพ้งหมูกระทะ

เช้ามืดวันที่ 22 พ.ค. 53 ผมล็อคอินเข้าเฟสบุ๊คตามปกติ(เวลาลูกหลับ)อัพเดทสถานะ โต้ตอบข้อความจากเพื่อนๆ ก็เหลือบไปเห็นข้อความหนึ่งจากเพื่อนคนหนึ่งคุยกับเพื่อนอีกคน ว่าจะกลับมาเยี่ยมบ้าน และนัดเจอพบปะกัน ก็นึกในใจว่า อืมม..เหตุการณ์แบบนี้ จะดีเหรอ เพราะยังอยู่ในช่วงประกาศภาวะฉุกเฉิน จึงไม่ได้คอมเม้นต์อะไรต่อท้าย ใจนึงก็คิดว่า เค้าคงแซวกันเล่นๆขำๆกันปกติ และก็ล็อคเอาท์เพราะจะได้เวลาลูกตื่นและต้องออกไปทำอาหารเช้า

เวลาประมาณ 17.20 ท่านขาว(เพื่อน)ได้โทรมาบอกว่าจะมีมีตติ้งงเล็กๆ ตอน 18.00 มีเพื่อนๆหลายคนมา ผมก็..อ่า..จริงเหรอนึกว่าพูดกันเล่นๆ .. แล้วร้านเค้าเปิดถึงกี่โมงท่าน ช่วงนี้บางร้านเค้า 6โมงเย็นก็ปิดแล้วนะ(ผม)..เห็นเหมียวบอกว่าโทรไปเช็คแล้วอยู่ได้ถึงสองทุ่มค่อยแยกย้าย(ขาว) อืมมม..โอเคท่านแล้วเจอกัน(ผม).. ตอนนี้รู้สึก ดีใจ ตื่นเต้นที่จะได้พบเพื่อนๆเมื่อสมัยเรียนมัธยมปลาย แต่ก็กังวลเรื่องสถาณการณ์บ้านเมืองและเวลาที่กระชั้นชิด แต่ก็เอาว่ะ บอกแฟนให้เตรียมตัว รีบอาบน้ำแต่งตัว จากนั้นก็เปิดบ้าน เข็นรถมอร์ไซด์เก่าๆออกมา เอะ..ทำไมวันนี้ล้อมันหน่วงๆฝืดๆ มองไปที่ล้อ อ้าวเฮ่ย....ยางแบน แฟนทำหน้าเซ็ง ก็เลยเข็นไปปะยางข้างๆบ้าน ประมาณเกือบครึ่งชั่วโมงขณะช่างผู้ชำนาญการปะ ลูกก็ร้องงอแงอยากไปไวๆ(ลูกผม ถ้าบอกว่าจะพาไปที่นั่นที่นี่แล้วต้องพาไป ห้ามช้า ไม่งั้นเค้าจะร้องงอแง) ในที่สุด การปะยางก็ประสบผลสำเร็จใสราคา 20.-(เอ๊ะ เเพงไปป่ะ อ่ะน่า อย่าคิดมาก) จากนั้นก็รีบึ่งไปจุดนัดหมาย นั่นก็คือ ร้านเพ้งหมูกะทะ คนเยอะมากกก(แขก,ลูกค้าในร้าน) และก็เหลือบไปเห็น เหมียว ขาว ก่อน อ่ะฮ้า..ไม่เจอกันซะนาน แนะนำลูกหลาน ยกมือไหว้กันอุตลุต โอ้..เพื่อนๆเรา เห็นแต่ในเฟสบุ๊ค ได้เจอตัวเป็นๆก็คราวนี้ ขาว เหมียว น้องปัน นุดราน้องข้าวฟ่าง น้อง(ลูกชายจำชื่อไม่ได้ครับ:P )และก็หลานชาย ทัดนี พ่อน้องมีน ช่อลดา อ้าวนั่นนายกิ๊ก เอกนันท์ก็มา เห็นบอกว่า เดี๋ยวท่านเผ่าจะมาสมทบ ส่วนปลัดวอร์ติดภารกิจมาไม่ได้ วันนี้ผมเตรียมกล้องมาด้วยหวังจะยิงภาพมาฝากเพื่อนๆที่ไม่ได้มา ให้อิจฉาเล่น แต่เนื่องด้วยเวลากระชั้นชิด และก็อยากจะคุยกะเพื่อนๆมากกว่าเพราะไม่ได้เจอกันนานมากกกก จึงได้ถ่ายรูปมาเพียงไม่กี่ภาพ เวลาผ่านไปนานหลายๆคนรวมทั้งผมก็มีการเปลี่ยนแปลงทางกายภาพ แต่ที่ยังไม่เปลี่ยน ก็คือรอยยิ้มของแต่ละคนที่แสดงให้เห็นความสุขที่ได้มาพบ มากิน(อาหาร)กันอีกครั้ง และพวกเราก็ต้องได้เจอกันอีกครั้งอย่างแน่นอนเพื่อน...