เรื่อยเปื่อย

หากชีวิตคนเรามีเพียง เกิดขึ้นมา อยู่ๆกันไป แล้วก็ตาย เราก็คงต้องมาตั้งคำถามกันขึ้นว่า เกิดมาทำไม ผมคิดว่าด้วยเหตุนี้จึงทำให้เกิดการค้นหา ค้นคว้า ไปจนกระทั่งแตกแขนงออกเป็นเรื่องต่างๆ เกิดมาทำไม เกิดมาแล้วจะอยู่อย่างไร ก่อนหน้าที่เราจะเกิด ก็มีคนรุ่นก่อน เราก็ต้องศึกษาเรื่องราวความเป็นอยู่ของเขา ทุกสิ่งทุกอย่างที่มีในวันนี้ ก็ล้วนพัฒนามาจากเก่าก่อน เราเกิดขึ้นมา พบกับผู้คนที่เหมือนๆกับเรา เราต้องการการสื่อสาร จึงเกิดภาษาขึ้นเกิดการเรียนรู้การอยู่ร่วมกัน การปฎิบัติต่อกัน การเอื้ออาทร มีความเชื่อ มีศรัทธา และมีความฝัน และธรรมชาติก็เป็นผู้สร้างสมดุล สร้างให้ของทุกอย่างมี 2 ฝั่ง มีคุณ มีโทษ มีร้อน มีหนาว ฯลฯ ทำให้ผมนึกเชื่อมโยงไปเรื่องของกรรม ทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว ธรรมะ หรือธรรมชาติ เป็นผู้สร้างสมดุล ถ้าเราชกกระจก กระจกก็จะแตก แต่มือเราก็เจ็บด้วยเช่นกัน หรือเราอุ้มลูก ลูกก็จะได้รับความรู้สึกสัมผัส เราก็จะได้รับเช่นกัน บางคนอาจจะบอกว่า ก็ยังเห็นคนทำไม่ดีบางทีก็ยังได้ดีถมเถ หรือคนที่ทำดีแล้วก็ยังไม่ได้ดีสักที ผมเชื่อว่าผลต่างๆจะเกิดขึ้นก็ย่อมต้องใช้เวลาเสมอ เหมือนพลุก่อนที่จะปะทุสว่างสวยงามก็ต้องมีเวลาในการจุด แล้วก็พุ่งขึ้นไป เพียงแต่ระยะพุ่งของใครจะยาวกว่ากัน และแต่ละคนก็ต่างมีสิ่งที่ทำอยู่ตลอด ธรรมชาติก็จะมีการประมวลผลอยู่ตลอดเช่นกัน แต่การดำเนินชีวิตก็ไม่ใช่เรื่องยาก แต่ก็ไม่ง่ายเช่นกัน ล้วนแล้วอยู่ที่ใจ พูดฟังแล้วดูง่าย แต่ทำจริงๆแล้วไม่ง่าย แต่ถ้าทำได้ก็ถือว่าชนะใจตนเอง